Followers

Saturday, December 17, 2011

novel: awak pencuri hatiku 3


Sekarang dah panggil abang. Kalau dulu, panggil mamat tiga suku. Nasib baik abang firas tak tahu. Kalau abang firas tahu, kena sekeh la aku ni. So, korang jangan bocor rahsia kita pulak. Rahsia antara kita jek ek?? Sayang kamu semua. Hahaha.. perasannya aku ni.. hehehe.. bukan selalu kan.
Oh ya, sekarang ni aku mula kerja kat kedai bunga. Iyelah sapalah nak ambil aku kerja. Dahlah kelulusan setakat SPM jek. Tapi aku bersyukur sebab dengan pekerjaan ni, aku boleh ringankan beban keluarga aku. Jangan korang tak tahu, abang firas la pelanggan tetap kedai bunga tempat aku kerja tu. Kalau nak beli bunga tak pe jugak, ni kerjanya nak menyakat orang je. Menyampah aku dengan abang firas tu. Aku teringat pulak perbualanku kak mariah hari tu.....

“entah-entah firas tu suka kau tak? Selalu je muka dia tu muncul kat kedai ni?” itu dia. Kak mariah sudah mula menyiasat yang tak patut-patut.

“mana ada. Abang firas tu macam abang ikha je. Ikha rasa abang firas lagi sesuai ngan kak mariah. Sweet gitu.” Aku pulak cuba menyekat kak mariah. Merah padam mukanya menahan malu. Apalagi, meletup la ketawaku.

“eh, budak ni. Dia kenakan kita pulak. Dahlah malas nak layan ikha. Lebih baik kak mariah gubah bunga kat sana tu.” Nak mengelat la tu. Aku tahu yang kak mariah tu suka kat abang firas. Macammana nak satukan mereka ek? Hohoho, aku dah ada job baru ni. TUKANG JODOH.. hehehe..
Tersentak aku dari lamunan tadi apabila abang firas menepuk bahuku. Dia ni potong stim betullah. Orang baru nak berangan-angan nak jadi tukang jodoh. Spoil sungguh.

“apa termenung tu? Ingat kat siapa? Abang eh?” tu dia. Keluar dah sikap perasannya tu.

“perasanlah abang ni. Buat apa nak ingat kat abang. Lebih ikha ingat kat kambing pak abu.” Dia ni mcam tahu-tahu je aku fikir tentang dia. Eh silap dia dan kak mariah, okey.

“buat apa ingat kat kambing pak abu. Tak hensem pun. Abang lagi hensem.” Kembang kempis hidungnya. Banggalah tu. Nasib baik tak da lalat. Kalau ada lalat, dah lama masuk. Mana taknya, mesti lalat tu ingat tu tempat tinggal dia.. aku ketawa sendiri.

“kenapa ketawa ni? Ikha fikir apa? Bagi tau abang. Share la sikit”

“tak de apa-apa la. Saja nak ketawa. “
“Tipu, abang tau ikha ada fikir something. Sebab tu ikha ketawa. Kutuk abang eh?” nujum ke apa mamat ni. Tau je apa yang aku fikir.

“tak delah. Ikha tengah imagine lalat masuk dalam hidung abang tu.” Sebelum dia buat apa-apa, aku membuat langkah seribu sambil ketawa.

“IKHA!!!!!!!!!!!!!!” jangan lari.” Marahnya. Hah, apa lagi berkejaran la kami didalam kedai tu.

******************************************
“ikha, ikha tak terfikir ke nak sambung belajar? Ikha bukan tak pandai. Result ikha pun bagus.” Ujar abang firas ketika kami bersantai kat pantai.

“memang la ikha nak sambung belajar. Tapi, abang pun tahukan ikha ada masalah kewangan. Mana mungkin ikha dapat sambung pelajaran ikha.”

“macammana kalau abang support perbelanjaan untuk pelajaran  ikha?” pertanyaan itu membuatku terkedu.

“tak payah la abang. Ikha akan usahakan sendiri. Lagipun tentu papa ngan mama tak setuju.” Balasku. Bukan niatku untuk menolak tawarannya, tetapi bila memikirkan kedua orang tuaku, aku tahu mereka tak mungkin akan menerimanya.

“abang dah bincang ngan papa dan mama. Dorang setuju. Kalau ikha setuju, abang akan uruskan semuanya. Kebetulan kawan abang pengarah kat UPM tu. “ aku terkejut. Dia dah bincang ngan papa dan mama? Teliti sungguh abangku seorang ni.
Aku lantas berpaling menghadapnya. Sukar untuk aku percaya. Mimpi ke realiti ni? Aku mencubit pahanya. Apabila dia mengaduh kesakitan, aku tahu ianya adalah realiti.

“eh napa ikha cubit paha abang yang cun ni?” tanyanya.

“nak pastikan samaada ini adalah realiti atau pun mimpi.” Balasku selamba tanpa berasa bersalah. Ala, bukan sakit pun. Aku tahu.

“orang biasanya cubit pipi atau paha sendiri, ni ikha cubit abang pulak.” Ujarnya tidak berpuas hati apabila aku mencubitnya.

“kalau ikha cubit pipi ikha, hilanglah kegebuan pipi ikha. Lapipun kalau ikha cubit diri ikha, sakitlah. Untuk mengurangkan impak kesakitannya, ikha cubitlah abang.” Jawapan ku berjaya membuat abang firas terlopong. Aku tahu dia tidak menyangka bahawa aku akan berkata seperti itu.
Merah pipiku apabila abang firas mencubit pipiku. Dia ni.. tak dah kalau tak cubit pipi gebu aku ni.

“eh abang ni, dah tak gebulah pipi ikha. Nanti tak de orang nak kat ikha lagi.” Balasku sambil menggosok pipiku. Kononnya untuk mengurangkan kemerahan pipiku akibat cubitannya tadi. Konon jek la.

“habis, abang geram sangat. Tapikan, kalau tak de orang nak kat ikha, tak pe. Abang ada. Abang akan kahwin ngan ikha.” Ujarnya serius.

“eh, abang ni. Merapulah pulak dia. Dah la, nak malam dah ni. Tentu mama ngan papa risau sebab anak kesayangannya ni belum balik la.” Aku cuba menghilangkan rasa terkejutku.. tak mungkin abang berperasaan lain pada aku. Aku ni Cuma adik dia je.

“ok. Mari kita balik. Lagipun tadi mama kata nak masakkan makanan favourite abang. Nak harap ikha, kalau gugur semua bulu ketiak abang pun belum tentu dapat rasa masakan ikha.” Ujarnya selamba badak. Badak pun tak selamba macam dia tau.

“hah? Kotorlah abang ni. Cakap macam tu kat budak bawah umur.” Bawah umur? Bukan aku ni dah 18 tahun ke? Masih boleh dikira bawah umur ke tu? Tu pun kau nak peningkan ikha.

“dah dah. Layan ikha ni sampai malam pun tak habis. Marilah kita balik. Tadi kata takut mama ngan papa risau.”

Lalu, kami beiringan menuju ke keretanya. Sampai je kat rumah, mama dah membebel. Papa dah angkat bendera putih. Sanggup papa tinggalkan anak kesayangannya ni mendengar bebelan isteri nya.. huhu sedihnya hati, bila papa tinggalkan aku. Terkulat-kulat aku ngan abang firas di situ. Bebelan mama bagaikan alunan muzik yang sumbang. Haha, jangan marah ek, mama.

Aku memberikan isyarat mata kepada abang firas agar dia memujuk mama untuk menghentikan bebelannya. Tetapi abang firas suruh aku pulak. Tak gentlemen langsung la abang firas ni.

“hah, apa saling pandang-pandang tu? Mengutuk mama la tu? Korek nanti mata kamu dua,baru tahu” marah mama.
Aku berjalan merapati mama untuk memujuknya. Berani mati nya aku. Abang firas sepatutnya tabik ngan adik dia ni. Perasan sungguh kau ikha. Dalam keadaan genting ni pun masih boleh bangga diri.

“ala mama. Kitorang bukan sengaja, kitorang terlebih menghayati keindahan alam je. Janganlah marah. Lapipun kalau mama korek mata kitorang, kitorang nak tengok pakai apa? Pakai mata mama ke?” aku cuba bergurau ngan mama. Abang firas dah ketawa kecil di tempatnya. Aku membeliakkan mata sebagai isyarat untuk dia diam.

“hayati keindahan alam konon! Macam mama tak tau kamu tu tak suka menghayati alam. Jangan nak kelentong mama la.” Mama ni macam tau-tau je aku nak kelentong dia. Duduk kat pantai tu bukan menghayati keindahan alam ke? Apa-apalah.

“mamanya. Dah la tu. Bagilah budak-budak tu masuk. Kan dorang tak solat lagi tu. Nanti terlepas pulak maghrib dorang” sayang papa. Papalah penyelamat kami. Nak harap abang firas, sampai ke esoklah kami berdiri depan pintu ni.

“hah, masuk cepat. Mandi lepas tu sembanhyang.” Selepas je dengar arahan mama, lintang pukanglah aku ngan abang firas masuk bilik kami masing-masing. Jangan krang tak tahu, abang firas ada bilik dia sendiri kat rumah ni. Kalau dia datang atau bermalam kat sini, dia gunalah bilik dia tu. Sayang sangat paap ngan mama kat abang firas tu.

No comments:

Post a Comment