Followers

Friday, December 16, 2011

novel: awak pencuri hatiku 2

Tapi bila dia berhenti betul-betul dihadapan rumahku, aku terkejut sampai tahap beruk menari-nari. Menari? Beruk menari ke? Entahlah. Tanyalah pakar haiwan ek.
“kenapa  awak berhenti kat sini?” tanya ku penuh curious.
“nak ambil wali. Lepas tu baru boleh pi nikah” jawabnya penuh dengan keselembaan. Tok nenek aku pun tak selamba macam tu tau.
“hah, wali? Boleh tak jangan bergurau lebih-lebih? Otak saya tak berapa nak function sekarang ni.”
“betul lah. Muka saya  ada muka bergurauke?” aku menggeleng sebagai jawapannya.
“tapi ini rumah saya lah.”
“memanglah rumah awak. Dah nak kahwin ngan awak, mestilah jumpa mama papa awak. Takkan nak jumpa kambing kot” errghhh! Geram gila ngan mamat seekor ni. Rasa nak tempeleng laju-laju jek. Kalau adik aku, dah lama makan penampar sulung aku ni.
“boleh tak jangan bergurau. Saya tak de mood la nak main ngan awak.” Muncungku dah sedepa.
“saya tak bergurau la. Marilah turun. Kita jumpa mama ngan papa  awak dulu.”
Ekk, tak salah ke tu. Asal dia yang jemput aku? Bukan sepatutnya aku ke yang jemput dia? Sudah, ambulans dah datang berlumba-lumba kat kepala aku. Baru beberapa jam aku kenal mamat ni tapi dia dah mampu menghuru-harakan hidupku. Congratulation.

**********************
“assalamualaikum, papa, mama! “laungnya di muka pintu.
“eh, kenapa awak panggil mama ngan papa saya macam tu? Dorang bukan parents awak pun” balasku separuh berbisik kepadanya.
“saya dah biasa panggil mereka macam tu sejak dulu lagilah.” Ok. Jawapannya tu mampu membuatkan kepala penuh dengan persoalan. Keningku yang lawa ni dah bertaut antara satu sama lain. Naik peliklah tu maknanya. Payah sangat nak faham.
“waalaikumsalam. Eh firas. Masuklah. Ikha kenapa tak jemput abang firas kau ni masuk?” sergah papa  apabila aku kebingungan di muka pintu.
“eh, bila ikha ada abang ni papa ? Ehehe, papa kawin lain ek? Awas, nanti ikha bagi tau kat mama. Mama! Mama!” Laungku memanggil mama.
“eh, apa kamu terpekik terlolong tu hah? Nama de anak dara, tak malu langsung!” itu dia. Mama kesayangan aku dah membebel.
Papa ngan mamat bernama firas tu dah macam tak cukup anak tekak ketawakan aku. Sampai guling-guling kat depan pintu rumah. Kureng.
“hah! Ni papanya pun satu. Ketawa macam apa je. Tak sedar diri tu dah tua. eh kamu tu firas. Sama jugak. Terpekik terlolong. Tak malu ke?” marah mama lagi.
Terus berubah muka papa ngan firas. Hah, padan muka. Itulah ketawakan aku lagi. Buek! Aku menjulurkan lidah kepada mereka berdua. Eh silap, kat firas je.
“hah, ikha. Mama potong lidah tu karang. Baru tau tak de lidah terus.” Bebel mamaku.
“dah, dah. Awak ni membebel je dari tadi. Ajaklah mereka ni masuk dulu. Abang yakin mesti tekak yah dah keringkan asyik membebel dari tadi. Minum air dulu baru sambung lagi.” Hahaha, apa lagi mata mama macam nak terkeluar. Itu tandanya mama marah sangat kat papa. Papa ngan mama ni memang selalu gaduh-gaduh manja gitu. Tapi hubungan mereka masih baik. Best tau papa ngan mama macam tu.
“eh firas. Lama kamu tak datang sini. Papa rasa dah 10 tahun kan? Last kamu datang sini waktu umur kamu 15 tahun.”
“ahah. Waktu tu umur firas 15 tahun. Lepas ayah pindah ke perak, ayah hantar firas ke asrama penuh. Sebab tu tak dapat datang ni. Lagipun lepas habis tingkatan 5, firas terus ke luar negara jaga mak tok ngan ayah tok.” Balasnya panjang lebar. Panjang la sangat.
“cop! Cop! Papa, dia ni siapa?” tanyaku.
“aik, dah tak ingat ke? Kan dia ni abang firash kamu. Kamu kan selalu jadi ekor dia waktu dia kat sini dulu.” Terang papa.
“abang firas? Kenapa ikha tak kenal?” tanyaku lagi.
“ish kamu ni. Abang firas ni yang penah jaga kamu dulu tu. Yang selalu main ngan kamu dulu waktu umur kamu 8 tahun.” Err, aku macam ingat je.
********************************************
“abang, kenapa nak pindah? Temanlah ikha. Kalau abang pindah nanti, ikha tak de kawan nak main.” Teresak-esak aku mamberi tahu abang firas.
“sayang. Abang pergi bukan lama. Nanti ada masa abang datanglah balik ok. Ikha tak boleh nangis gini. Ikha kena ingat, abang sentiasa sayang kan ikha. Selamanya. Kalau ikha nak jumpa abang lagi,, ikha boleh call abang. Dah jangan nangis lagi. Buruk la rupa ikha bila nangis.” Pujuknya.
“ok. Ikha tak nangis lagi. Tapi abang kena janji yang abang pergi tak lama tau. Ikha pun sayang sangat kat abang.” Ujarku menahan tangis.
“of course my dear. Abang takkan lupakan si comot abang ni.” Sejurus selepas abang firas mengatakan perkataan comot, tamparan ku mula hinggap ke bahunya.
“jahatlah abang ni.” Ujarku lantas ketawa. Ngan abang firas ni tak boleh nak merajuk lama-lama. Ada je yang dia buat untuk membuatkan aku ketawa.
“hahaha. Kan comel tu bila ikha ketawa. Dah, mari kita balik. Papa ngan mama ikha risau tau bila ikha tak de kat rumah.
“ok” 

*************************************************
“hah, dah ingat ke ngan abang?” tanyanya.
“dah. Maaf ye sebab ikha tuduh abang macam-macam tadi” ujarku malu-malu.
“ok abang maafkan. Tapi ikha kena masak untuk abag. Abang nak makan masakan ikha. Dulu masa main pondok-pondok,  makan yang mama ikha bagi je. Sekarang ni, abang nak rasa masakan ikha pulak.”
“ok. Tapi ikha masakkan abang telur goreng ngan kicap je lah.” Balasku.
“aik, telur ngan kicap je. Apalah nasib.” Keluhnya.
“hah, macam kamu tak tahu, firas. Ikha ni mana reti masak. Tolong habiskan makanan boleh lah. Tak berasap dapur ni kalau mama kamu tu tak de.” Giat papa. Abang firas ketawa terbahak-bahak. Kejam sungguh abang firas ni.
“huh, tak nak kawan ngan papa dan abang firas.” Ujarku kegeraman lantas menghentakkan kaki ku kuat-kuat.
“ha, hentak, hentak. Roboh rumah nanti. Nak tidur kat mana? Reban ayam?” see, papa masih gian mengenakan aku. Apalah nasib. Tulah nasib anak tunggal ni. Walaupun hidup sederhana, tapi aku bahagia.
“ tak lah, kat kebun depan sana” balasku geram. Apa lagi. Ketawalah dua manusia tu. Geram betul.
Eh lupa. Nama aku yang sebenarnya  ziyan adhir.tapi aku kena gelar ikha. Jauh kan? Nak tau kenapa jadi macam tu? Waktu aku lahir dulu, mama ngan papa gaduh nak namakan aku. Papa nak namakan aku ziyan adhir tapi mama nak namakan aku zulaikha. Last-last dorang lawan gunting batu kertas untuk menentukan nama aku. And at the end, papa yang menang, so nama aku ziyan adhir. Tapi mama merajuk sebab kalah. Jadi papa pun mengalahlah sikit ngan mama. Papa bagi nama samaran aku ikha sebab nak ambil hati mama. Iyelah, sapa tak sayang bini. Nanti tak berasap pulak dapur kalau mama merajuk. Haha. Itulah kisah nama aku.complicated tak? Janganlah korang pening-peningkan kepala korang semua pasal nama aku walaupun nama aku lawa. Jangan jelous okey.
 Abang firas tu pulak firas hayy. Hei hei so international, international ... Tu dia keluar lagu international love by pittbul feat chris brown. Jangan marah ek abang firas. Tak sengaja nak kutuk walaupun sebenarnya sengaja. Haha. Macam-macam la kau ikha.

No comments:

Post a Comment